باشگاه فرهنگی-ورزشی «آرارات» در سال ۱۳۲۳ تأسیس شد، ولی یک سال طول کشید تا تیمهای مختلف ورزشی اش شکل بگیرند. یکی از آنها تیم فوتبال «آرارات» بود که به تدریج بازی در مسابقات دوستانه و رسمی را تجربه کرد. سرانجام در سال ۱۳۴۱ «آرارات» وارد مسابقات باشگاهی تهران شد. این شروع حضور بیش از نیم قرن تیم ارمنیان در باشگاههای تهران و لیگ سراسری بود که توانست طرفداران زیادی حتی در بین دوستداران غیر ارمنی فوتبال به دست آورد.
در سال ۱۳۴۷ قرار شد تیمهای پایتخت در مسابقات تعیین دسته جات تهران شرکت کنند. «آرارات» در مسابقه سرنوشت سازش مقابل تیم نادر ایستاد و در پایان ۱۲۰ دقیقه توانست با تک گل آرشاویر ملکی سهمیه اش را در دسته اول تهران حفظ کند. این شروع دورانی بود که «آرارات» توانست خودش را در میان تیمهای مطرح آن روزهای فوتبال تهران تثبیت کند و خاطراتی فراموش نشدنی از بازی مقابل بزرگان پایتخت به یادگار بگذارد. مدیریت «آرارات» هم که از همان زمان به صورت هیئت فوتبال اداره می شد، برای فدراسیون فوتبال یک الگوی مدرن محسوب می شد.
از سال ۱۳۵۲ تصمیم گرفته شد که لیگ سراسری به سبک لیگهای معتبر اروپایی، با نام جام تخت جمشید برگزار شود. در اولین و دومین دوره این جام که با حضور ۱۲ تیم برگزار شد، «آرارات» حضور نداشت. ولی در سومین دوره که در سال ۱۳۵۴ با شرکت ۱۶ تیم برگزار شد، «آرارات» بازی در لیگ سراسری را تجربه کرد و در پایان به رتبه دوازدهم رسید. «آرارات» در چهارمین دوره جام تخت جمشید هم مقام دوازدهم را تکرار کرد، ولی به دلیل قانون ویژه فدراسیون وقت به دسته دوم لیگ تخت جمشید سقوط کرد. طبق این قانون که برای حمایت از تیمهای شهرستانی تصویب شده بود، آخرین تیم شهرستانی و آخرین تیم تهرانی بدون توجه به رتبه شان به دسته پایین تر سقوط می کردند. این قانون همچنین باعث می شد که سهمیه ۸ تیمی تهران و سایر شهرستانها حفظ شود.
البته یک اتفاق ناخوشایند حکم به سقوط «آرارات» داد. در آخرین بازی فصل «آرارات» موفق شده بود در خانه اش صنعت نفت آبادان را تا دقیقه ۸۸ با ۲ گل شکست دهد، ولی قطع برق ورزشگاه که تا ۵ دقیقه بعد از آن وصل نشد، منجر به لغو نتیجه بازی و تکرار آن در روز بعد شد. بازی تکراری، اما با تساوی بدون گل به پایان رسید تا «آرارات» تنها یک امتیاز برای بقا کم داشته باشد و سقوط کند.
این آخرین حضور «آرارات» در دسته اول جام تخت جمشید بود، چرا که این مسابقات تنها یک سال بعد و با پیروزی انقلاب نیمه کاره ماند.
با شروع دوباره مسابقات باشگاههای تهران، «آرارات» یک بار دیگر در بازی برای تعیین دسته جات موفق بود و در دسته اول قرار گرفت. «آرارات» در دهه ۶۰ یکی از تیمهای خوب باشگاههای تهران بود و تماشاگران زیادی را برای دیدن بازیهایش به ورزشگاه شیرودی می کشاند تا نشان دهد برازنده لقب قطب سوم فوتبال تهران است. در پایان فصل ۶۶-۶۵ «آرارات» به دسته دوم تهران سقوط کرد، ولی پس از تلاشی ۳ ساله توانست به جایگاه سابقش در میان تیمهای برتر پایتخت برگردد.
از سال ۱۳۶۹ لیگ سراسری پس از وقفه ای ۱۲ ساله از سر گرفته شد. در این مسابقات که با نام لیگ آزادگان برگزار شد، «آرارات» یکی از ۱۶ تیم شرکت کننده بود و توانست پیروزی های به یاد ماندنی ای هم به دست آورد.
با تولد تیمهای صنعتی که دستمزدهای بالایی به بازیکنان می پرداختند، «آرارات» به تدریج توان رقابت با تیمهای برتر را از دست داد. این جنگ نابرابر در پایان فصل ۷۵-۷۴ به سقوط «آرارات» از لیگ آزادگان انجامید. تیم ارمنیان اکثر سالهای اخیر را در لیگ ۲ (دسته سوم کشور) گذراند، هر چند در فصل ۸۴-۸۳ در یک قدمی صعود به لیگ یک قرار گرفت، ولی در یک بازی نزدیک در شهر اراک مغلوب نساجی مازندران شد. حضور «آرارات» در لیگ ۲ تا سال ۱۳۸۶ ادامه داشت که به دلیل مشکلات مالی مجبور به انصراف از این مسابقات شد.
farhangestanefootball.ir
Leave a Reply